Nowe gigantyczne zagrożenie? Korea Północna deklaruje gotowość w obliczu wojny w Europie

Geopolityczny krajobraz konfliktu ukraińskiego ulega dramatycznym przemianom w związku z oficjalnym potwierdzeniem przez najwyższe władze Korei Północnej gotowości do bezwarunkowego wspierania rosyjskiej agresji przeciwko Ukrainie. Podczas historycznej wizyty rosyjskiego ministra spraw zagranicznych Siergieja Ławrowa w Pjongjangu, przywódca Korei Północnej Kim Dzong Un wydał jednoznaczne oświadczenie potwierdzające, iż jego kraj jest przygotowany do udzielenia Moskwie wszelkiej możliwej pomocy w prowadzeniu działań wojennych przeciwko ukraińskiej państwowości. Ta deklaracja, przekazana przez północnokoreańską agencję prasową KCNA, sygnalizuje nowy etap w militarnym sojuszu między dwoma autorytarnymi państwami, który może fundamentalnie zmienić dynamikę trwającego od ponad dwóch lat konfliktu zbrojnego.

fot. Warszawa w Pigułce

Trzydniowa wizyta Siergieja Ławrowa w Korei Północnej, rozpoczęta w piątek, reprezentuje jedno z najważniejszych wydarzeń dyplomatycznych w relacjach rosyjsko-północnokoreańskich od dziesięcioleci. Nie jest to jedynie rutynowa wymiana dyplomatyczna, ale konkretne działanie mające na celu skoordynowanie strategii militarnej oraz politycznej w kontekście trwającego konfliktu ukraińskiego. Wybór czasu tej wizyty nie jest przypadkowy, ale odzwierciedla pilną potrzebę Moskwy do zabezpieczenia dalszego wsparcia ze strony swoich sojuszników w obliczu międzynarodowej izolacji oraz rosnącej presji militarnej ze strony sił ukraińskich oraz ich zachodnich partnerów.

Rozmowy między Kim Dzong Unem a Siergiejem Ławrowem koncentrowały się wokół pogłębiania współpracy militarnej w ramach zawartej w ubiegłym roku wszechstronnej umowy o partnerstwie strategicznym, której kluczowym elementem są zobowiązania dotyczące wzajemnej pomocy wojskowej w przypadku agresji zewnętrznej przeciwko jednemu z sygnatariuszy. Ta umowa, która została podpisana podczas wizyty Władimira Putina w Pjongjangu, ustanowiła prawne ramy dla masowego transferu północnokoreańskich żołnierzy oraz uzbrojenia do wsparcia rosyjskich operacji wojskowych na terytorium Ukrainy. Mechanizmy tej współpracy wykraczają daleko poza tradycyjne sojusze obronne, obejmując bezpośrednie zaangażowanie militarne oraz transfer zaawansowanych technologii wojskowych.

Według oficjalnych komunikatów północnokoreańskiej agencji prasowej, Kim Dzong Un potwierdził gotowość swojego kraju do bezwarunkowego wspierania wszelkich środków podejmowanych przez rosyjskich przywódców w związku z tym, co określa jako pierwotne przyczyny kryzysu ukraińskiego. Ta formuła językowa, choć dyplomatycznie ostrożna, w rzeczywistości oznacza blankietowe poparcie dla rosyjskiej narracji przedstawiającej inwazję na Ukrainę jako reakcję obronną na rzekome zagrożenia ze strony Zachodu. Korea Północna w ten sposób oficjalnie przyjmuje rosyjską propagandową interpretację konfliktu, odrzucając międzynarodowe prawo oraz zasady suwerenności państwowej.

Wcześniejsze spotkanie Ławrowa z północnokoreańską minister spraw zagranicznych Cze Son Hui dodatkowo uwypukliło strategiczny charakter rozwijającego się sojuszu między Moskwą a Pjongjangu. Podczas tej rozmowy rosyjski szef dyplomacji przedstawił oskarżenia pod adresem Stanów Zjednoczonych, Korei Południowej oraz Japonii o rzekome gromadzenie potencjału militarnego wokół Korei Północnej, co ma służyć jako uzasadnienie dla dalszego zacieśniania współpracy militarnej z Rosją. Ta retoryka odzwierciedla typową dla autorytarnych reżimów strategię przedstawiania działań obronnych jako agresywnych oraz wykorzystywania zewnętrznych zagrożeń do legitymizacji własnych działań destabilizujących porządek międzynarodowy.

Cze Son Hui, odpowiadając na rosyjskie oskarżenia, potwierdziła bezwarunkowe poparcie swojego kraju dla rosyjskiej agresji przeciwko Ukrainie, określając jednocześnie więzy między Moskwą a Pjongjangu mianem niezwyciężonego sojuszu. Ta deklaracja ma głębokie implikacje strategiczne, ponieważ sygnalizuje przekształcenie dotychczasowej współpracy taktycznej w długoterminowe partnerstwo strategiczne o charakterze antyamerykańskim oraz antyokcydentalnym. Północnokoreańska minister nie pozostawiła wątpliwości co do tego, iż jej kraj postrzega konflikt ukraiński jako część szerszej konfrontacji między autorytarnymi państwami a demokratycznym Zachodem.

Współpraca militarna między Rosją a Koreą Północną osiągnęła w ostatnich dwóch latach rozmiary bezprecedensowe w powojennej historii, przekraczając wszelkie wcześniejsze formy sojuszy między tymi państwami. Według międzynarodowych szacunków, Pjongjang wysłał na terytorium kontrolowane przez Rosję ponad dziesięć tysięcy żołnierzy, którzy bezpośrednio uczestniczą w działaniach bojowych przeciwko siłom ukraińskim. Te kontyngenty wojskowe nie ograniczają się do funkcji doradczych czy logistycznych, ale stanowią integralną część rosyjskiego wysiłku wojennego, uczestnicząc w najintensywniejszych walkach na różnych odcinkach frontu ukraińskiego.

Oprócz zaangażowania personalnego, Korea Północna stała się jednym z głównych dostawców uzbrojenia dla rosyjskiej armii, przekazując znaczne ilości amunicji artyleryjskiej, pocisków rakietowych oraz innych systemów uzbrojenia. Te dostawy mają najważniejsze znaczenie dla podtrzymania rosyjskiej zdolności prowadzenia intensywnych działań wojennych, szczególnie w kontekście zachodnich sankcji ograniczających dostęp Moskwy do zaawansowanych technologii militarnych oraz komponentów niezbędnych do produkcji nowoczesnego uzbrojenia. Północnokoreańskie wsparcie materialne pozwala Rosji na kompensację części strat sprzętowych oraz utrzymanie tempa operacji militarnych mimo rosnących trudności logistycznych.

Szczególne podziękowania Ławrowa dla północnokoreańskich żołnierzy za ich udział w walkach w obwodzie kurskim podkreślają strategiczne znaczenie tego regionu dla rosyjskich planów militarnych. Obwód kurski, na który siły ukraińskie przedarły się w sierpniu 2024 roku, stał się symbolem militarnych sukcesów Ukrainy oraz umiejętności przenoszenia działań wojennych na terytorium rosyjskie. Obecność północnokoreańskich żołnierzy w tym rejonie świadczy o tym, iż Moskwa traktuje obronę tego obszaru jako priorytet strategiczny, wymagający zaangażowania wszystkich dostępnych zasobów militarnych, w tym sojuszniczych kontyngentów zagranicznych.

Zaangażowanie Korei Północnej w konflikt ukraiński ma również głębokie implikacje dla bezpieczeństwa regionalnego w regionie Azji Wschodniej. Wysłanie znaczących kontyngentów wojskowych na odległy teatr działań wojennych osłabia północnokoreańskie zdolności obronne na Półwyspie Koreańskim, ale jednocześnie zapewnia żołnierzom tego kraju cenne doświadczenie bojowe w nowoczesnej wojnie konwencjonalnej. To doświadczenie może zostać wykorzystane do modernizacji północnokoreańskich doktryn militarnych oraz poprawy zdolności bojowych armii, co w perspektywie długoterminowej może zwiększyć zagrożenie dla Korei Południowej oraz innych sojuszników Stanów Zjednoczonych w regionie.

Ekonomiczne aspekty rosyjsko-północnokoreańskiej współpracy również ulegają znaczącemu pogłębieniu w kontekście wspólnego zaangażowania w konflikt ukraiński. Moskwa prawdopodobnie rekompensuje północnokoreańskie wsparcie militarne poprzez transfer zaawansowanych technologii, w tym potencjalnie technologii nuklearnych oraz rakietowych, co może dramatycznie zwiększyć zagrożenie proliferacji broni masowego rażenia. Dodatkowo, rosyjskie wsparcie ekonomiczne może pomóc Korei Północnej w omijaniu międzynarodowych sankcji oraz utrzymaniu stabilności gospodarczej mimo izolacji dyplomatycznej.

Reakcja społeczności międzynarodowej na pogłębiającą się współpracę między Rosją a Koreą Północną będzie prawdopodobnie obejmować zaostrzenie sankcji oraz zwiększenie presji dyplomatycznej na oba kraje. Stany Zjednoczone wraz ze swoimi sojusznikami mogą wprowadzić dodatkowe ograniczenia ekonomiczne wymierzone w podmioty zaangażowane w transfer uzbrojenia oraz personelu między tymi państwami. Jednocześnie, wzrost zagrożenia ze strony sojuszu rosyjsko-północnokoreańskiego może prowadzić do wzmocnienia współpracy obronnej między demokratycznymi państwami regionu, w tym pogłębienia sojuszy między Stanami Zjednoczonymi, Koreą Południową oraz Japonią.

Perspektywy długoterminowe dla konfliktu ukraińskiego w kontekście północnokoreańskiego zaangażowania są szczególnie niepokojące dla przyszłości europejskiego bezpieczeństwa. Demonstracja skuteczności sojuszy autorytarnych może zachęcić inne państwa o podobnych orientacjach politycznych do zwiększenia swojego wsparcia dla Rosji, tworząc szerszą koalicję przeciwko zachodniemu porządkowi międzynarodowemu. Taki rozwój sytuacji może prowadzić do przekształcenia lokalnego konfliktu ukraińskiego w szerszą konfrontację globalną między blokami demokratycznym a autorytarnym.

Implikacje dla architektury bezpieczeństwa globalnego wykraczają daleko poza bezpośrednie skutki militarne północnokoreańskiego wsparcia dla Rosji. Demonstracja gotowości do ignorowania międzynarodowego prawa oraz norm dyplomatycznych przez oba kraje może prowadzić do erozji systemu traktatów kontroli zbrojeń oraz mechanizmów pokojowego rozwiązywania sporów międzynarodowych. To z kolei może zwiększyć ryzyko wybuchu konfliktów w innych regionach świata, gdzie autorytarne państwa mogą czuć się zachęcone do stosowania siły jako środka realizacji swoich celów politycznych.

Dla Ukrainy oraz jej zachodnich sojuszników, rosnące zaangażowanie Korei Północnej w konflikt oznacza konieczność przygotowania się na przedłużającą się wojnę oraz zwiększenie własnych zdolności obronnych. Obecność dodatkowych kontyngentów północnokoreańskich może wydłużyć okres konfliktu oraz zwiększyć jego intensywność, wymagając od strony ukraińskiej oraz jej partnerów dostosowania strategii militarnej do nowych realiów na polu bitwy. Jednocześnie, konieczne może okazać się zwiększenie zachodniego wsparcia militarnego dla Ukrainy w odpowiedzi na rosnące zagrożenie ze strony sojuszu rosyjsko-północnokoreańskiego.