„PiS i Braun zawarli polityczny deal? Tajemnice transferu Zawiślaka do Konfederacji Korony Polskiej”

W środę w Sejmie oficjalnie powstało koło poselskie Konfederacji Korony Polskiej (KKP) Grzegorza Brauna. Kluczową rolę w tym wydarzeniu odegrał Sławomir Zawiślak, dotychczasowy poseł Prawa i Sprawiedliwości, który dołączył do formacji Brauna. Media spekulują, iż cały transfer mógł być zaplanowany przez kierownictwo PiS.

Jak doszło do powstania koła KKP?

Grzegorz Braun już wcześniej zapowiadał, iż do utworzenia koła potrzeba jeszcze jednego posła. – Posłowie Włodzimierz Skalik i Roman Fritz, wiceprezesi mojej partii, Konfederacji Korony Polskiej, żeby zawiadomić marszałka Sejmu o tym, iż tworzy się koło, potrzebują jeszcze co najmniej jednego posła – mówił eurodeputowany.

Ostatecznie tym brakującym ogniwem okazał się Sławomir Zawiślak, który opuścił szeregi PiS i dołączył do KKP. Jak podaje Wirtualna Polska, transfer ten odbył się za wiedzą i zgodą władz Prawa i Sprawiedliwości.

„Prosty deal” PiS z Braunem?

Według informacji portalu, cała sytuacja mogła być elementem politycznego porozumienia między PiS a Grzegorzem Braunem. Jeden z posłów stwierdził, iż Zawiślak od dawna miał poglądy bliższe Konfederacji. – Takie ma po prostu poglądy – powiedział anonimowy parlamentarzysta.

W mediach pojawiają się dwie wersje tego, co stało za transferem Zawiślaka:

1. W zamian za poparcie Brauna dla Karola Nawrockiego – europoseł KKP publicznie poparł kandydata PiS w drugiej turze wyborów prezydenckich.
2. Jako podziękowanie za to poparcie – czyli PiS „oddał” posła w ramach wdzięczności za pomoc w kampanii.

Kim jest Sławomir Zawiślak?

Zawiślak nie jest nowicjuszem w politycznych kontrowersjach. W 2020 roku został zawieszony w prawach członka PiS za sprzeciw wobec tzw. piątki dla zwierząt. Stracił wówczas funkcję pełnomocnika terenowego partii w Zamościu. Mimo to, w 2023 roku ponownie znalazł się na liście wyborczej PiS i zdobył mandat poselski.

Czy to początek współpracy PiS z Konfederacją?

Choć obie formacje często prezentują podobne poglądy, dotychczas unikały oficjalnych sojuszy. Transfer Zawiślaka i ewentualne porozumienie w sprawie poparcia Nawrockiego mogą wskazywać na zmianę tej strategii. Czy to zapowiedź bliższej współpracy w przyszłości?

Analiza politycznego zwrotu Grzegorza Brauna: Czy poparcie dla Nawrockiego oznacza rezygnację z ideowych fundamentów?

Kontekst historyczny: Braun jako krytyk polityki pandemicznej PiS

Grzegorz Braun przez cały okres rządów Zjednoczonej Prawicy konsekwentnie występował przeciwko wprowadzanym przez ówczesną władzę rozwiązaniom pandemicznym, które określał mianem „sanitarnej dyktatury”. Jego sprzeciw koncentrował się w szczególności na:

• obowiązku noszenia maseczek w przestrzeni publicznej
• próbach wprowadzenia przymusu szczepień preparatami w fazie badań klinicznych
• ograniczaniu praw obywatelskich pod pretekstem walki z tzw. pandemią

Represje wobec Brauna za czasów rządów PiS

• Bezprawne pozbawianie uposażenia: Braun wielokrotnie był karany przez marszałek Sejmu Elżbietę Witek za nienoszenie maseczki na sali plenarnej, mimo iż jego działania nie naruszały porządku prawnego.
• Blokowanie głosu posła: W trakcie wystąpień „kanelowano mu usta„, a jego interwencje były celowo utrudniane.
• Milicja polityczna PiS: W czasie wykonywania obowiązków poselskich w urzędach nasyłano na niego służby, uniemożliwiając mu działanie.

Paradoks obecnej sytuacji: od krytyka do nieformalnego sojusznika

Poparcie udzielone przez Brauna Karolowi Nawrockiemu, kandydatowi ściśle związanemu z formacją polityczną odpowiedzialną za ww. represje, budzi poważne wątpliwości co do:

• Spójności ideowej – jak pogodzić dotychczasową retorykę z obecnym stanowiskiem?
• Wiarygodności politycznej – na jakiej podstawie wyborcy mieliby przez cały czas ufać deklaracjom posła?
• Strategii długoterminowej – czy jest to tymczasowy taktyczny sojusz, czy trwała zmiana kursu?

Perspektywa politologiczna: ryzyko instrumentalnego traktowania

Historia polskiej sceny politycznej zna liczne przypadki marginalizacji mniejszych ugrupowań przez większe podmioty. Doświadczenia:

• Samoobrony Andrzeja Leppera
• Porozumienia Jarosława Gowina
• części środowisk Kukiz’15

wskazują na powtarzalny schemat współpracy kończącej się marginalizacją mniejszego partnera.

Wnioski i perspektywy

1. Dylemat wizerunkowy – Braun ryzykuje utratę elektoratu protestu, który stanowił jego podstawowe zaplecze
2. Kwestia odpowiedzialności politycznej – czy możliwe jest pogodzenie dotychczasowych wartości z obecnymi działaniami?
3. Scenariusze przyszłościowe:
   • tymczasowy sojusz taktyczny
   • stopniowa absorpcja przez większą formację
   • próba zachowania autonomii przy ograniczonych możliwościach wpływu

Finalna ocena obecnych posunięć Brauna wymagać będzie analizy zarówno ich konsekwencji politycznych, jak i rzeczywistych efektów w zakresie realizacji deklarowanych celów programowych.