Podczas II Zjazdu Koalicji na Rzecz Ocalenia Polskiej Szkoły (KROPS), który odbył się 24 maja, delegaci przyjęli rezolucję „Szkoła wiedzy – nie ideologii”. Dokument skierowano do władz rządowych oraz parlamentarzystów, domagając się fundamentalnych zmian w polskiej oświacie.
Czego domaga się Koalicja?
Organizacje zrzeszone w KROPS apelują o przywrócenie szkoły skupionej na integralnym kształtowaniu człowieka – opartej na wychowaniu i edukacji, a nie na ideologicznych eksperymentach. W rezolucji czytamy:
„Żądamy zawrócenia z drogi transformacji szkolnictwa polskiego według szkodliwych wzorców narzucanych przez globalne instytucje i Unię Europejską”.
Kluczowe postulaty:
- Ochrona życia rodzinnego i praw rodziców – Koalicja podkreśla, iż to rodzice mają prawo decydować o wychowaniu swoich dzieci.
- Powrót do szkoły opartej na wiedzy – zamiast ideologicznych programów, uczniowie powinni otrzymywać rzetelne wykształcenie.
- Wychowanie w polskiej tradycji – edukacja powinna być zakorzeniona w kulturze wyrosłej z cywilizacji łacińskiej i chrześcijaństwa.
- Rezygnacja z „edukacji włączającej” – organizacje sprzeciwiają się likwidacji szkół specjalnych na rzecz tzw. włączania uczniów do szkół masowych.
- Sprzeciw wobec przekształcania szkół w placówki opiekuńczo-terapeutyczne – zdaniem KROPS, szkoła powinna pozostać miejscem nauki, a nie terapią.
Dlaczego to ważne?
Rezolucja wpisuje się w trwającą debatę o przyszłości polskiej edukacji. Organizacje społeczne alarmują, iż obecne kierunki zmian mogą prowadzić do osłabienia poziomu nauczania i narzucania obcych wzorców kulturowych.
Czy rząd i parlament odpowiedzą na ten apel? Wiele zależy od tego, jak głośno wybrzmi głos rodziców i nauczycieli.
Publikujemy tekst rezolucji
Szkoła wiedzy – nie ideologii
Rezolucja II Zjazdu Koalicji na Rzecz Ocalenia Polskiej Szkoły
Warszawa, 24 maja 2025 r.
My, zgromadzeni w dniu 24 maja 2025 roku na II Zjeździe Koalicji na Rzecz Ocalenia Polskiej Szkoły Delegaci organizacji zrzeszonych w KROPS, apelujemy do Władz Rządowych, do Posłów i Senatorów Rzeczypospolitej Polskiej o przywrócenie systemu oświaty skupionego na integralnym kształtowaniu dojrzałego człowieka w procesie wychowania i edukacji oraz zawrócenie z drogi transformacji szkolnictwa polskiego według szkodliwych wzorców narzucanych przez globalne instytucje i Unię Europejską.
I. Nie pozwolimy żadnej władzy na ingerencję w prawa rodziców do wychowania dzieci oraz w przestrzenie wolności i prywatności naszych rodzin.
Stoimy na straży konstytucyjnej zasady pierwszeństwa wychowawczego rodziców oraz prawa rodziców do zapewnienia dzieciom wychowania i nauczania moralnego i religijnego, korzystając ze wsparcia szkół prowadzonych przez podmioty publiczne oraz w szkolnictwie społecznym, prywatnym i nauczaniu domowym. Upominamy się o poszanowanie fundamentalnej zasady praw człowieka, jaką jest ochrona życia rodzinnego i praw wychowawczych rodziców przed nieuzasadnioną, a zatem niekonieczną lub nieproporcjonalną, ingerencją władzy publicznej w proces wychowywania, edukacji i opieki nad dziećmi, także w zakresie zdrowia.
Sprzeciwiamy się wdrażaniu tzw. „oceny funkcjonalnej”, powiązanej z inwigilacją środowiska ucznia i jego rodziny. Nie zezwolimy na gromadzenie na Centralnej Platformie Informatycznej ani w innym podobnym systemie, szczegółowych danych o naszych dzieciach i ich środowisku rodzinnym, pozyskiwanych w całym okresie szkolnym.
II. Żądamy szkoły dającej uczniom rzetelną wiedzę i stosującej prawidłowe metody jej przekazu.
Zasadniczym celem edukacji powinno być dążenie do uzyskania przez uczniów sprawności, czyli trwałych dyspozycji do takiego myślenia i działania, które będzie prowadziło do ich rzeczywistego rozwoju. Chcemy dla naszych dzieci szerokiej wiedzy ogólnej, usystematyzowanej przedmiotowo, która stanowić będzie fundament dalszego poznawania świata i ułatwi uczniom przyszłe wybory i zmiany zawodu.
Oczekujemy odrzucenia dominującej w tej chwili w systemie edukacji utylitarnej perspektywy, która widzi w człowieku tylko konsumenta i producenta dóbr, oraz sprzeciwiamy się formatowaniu uczniów według z góry ustalonego profilu, podporządkowanego doraźnym celom politycznym i gospodarczym. Nie można zamykać przed młodymi drogi intelektualnego rozwoju poprzez ograniczanie wiedzy i narzucanie metod jej przekazu, które z roku na rok stawiają coraz niższe wymagania wobec uczniów. Uczniowie potrzebują metod pracy usprawniających samosterowny intelekt, uwzględniających refleksję, myślenie logiczne i koncepcyjne.
Żądamy odejścia od testowania jako szczególnie uprzywilejowanej metody weryfikacji efektów uczenia się. Żądamy ograniczenia stosowania narzędzi statystycznych, ankiet i rankingów, które wypaczają ideę szkoły jako przestrzeni integralnego rozwoju człowieka.
Sprzeciwiamy się implementowaniu w szkole treści ideologicznych, pozanaukowych, czy wprost fałszywych. Metodyka, podstawa programowa i programy nauczania winny koncentrować się na rzeczywistości, a nie na utopijnym świecie idei. Powinny one stwarzać możliwość poznania prawdy, rozumianej jako zgodność naszego poznania z obiektywnym porządkiem rzeczy, a także rozpoznania oraz wyboru adekwatnego dobra.
Nie chcemy ograniczania metod realnego postrzegania świata na rzecz subiektywnych odczuć i emocjonalnych impresji. Nie chcemy osaczania dziecka przestrzenią cyfrową w ramach tzw. transformacji cyfrowej. Sprzeciwiamy się nierealistycznemu „projektowaniu uniwersalnemu”, którego wdrażanie w szkołach obniża poziom kształcenia do możliwości uczniów z największymi problemami edukacyjnymi. Jesteśmy przeciwni stosowaniu infantylnych, zabawowych metod kształcenia na wyższych poziomach edukacji szkolnej.
III. Żądamy wychowania zakotwiczonego w polskiej kulturze wyrosłej z cywilizacji łacińskiej i chrześcijaństwa.
Oczekujemy w polskiej szkole promocji kultury stawiającej na pierwszym miejscu godność człowieka, skłaniającej młodych ludzi do odkrywania sensu życia, wskazującej dalekosiężne cele i stawiającej ambitne wyzwania. Konieczne jest kształtowanie cnót, które pomagają człowiekowi wybierać i czynić dobro.
Chcemy wychowania budowanego na wzorach osobowych czerpanych z polskiej historii i polskiej literatury, urealnianego w życiu wspólnot szkolnych. Oczekujemy przysposabiania uczniów do samokształcenia i samowychowania.
Żądamy zagwarantowania adekwatnego miejsca lekcjom religii. Odrzucamy wszelkie działania mające na celu ich usunięcie ze szkoły lub zdeprecjonowanie. Należy przywrócić dwie godziny religii bądź dwie godziny etyki (do wyboru) w wymiarze tygodniowym na każdym etapie edukacji. Lekcje te nie mogą być w żaden sposób różnicowane wobec innych lekcji.
IV. Żądamy, by każde dziecko mogło się kształcić na poziomie i w zakresie odpowiadającym jego możliwościom intelektualnym i potrzebom rozwojowym.
Organizacja szkolnictwa winna uwzględniać potrzeby uczniów zdolnych, wyrównywać szanse uczniów słabszych, wspomagać niepełnosprawnych. Każde dziecko ma prawo do nauki w takiej szkole i takim oddziale, w którym motywowane będzie do pracy dumą z czynionych postępów i osiągnięć, gdzie znajdzie zrozumienie i przyjaciół. Nie jest to szkoła włączająca wszystkich bezwarunkowo.
Żądamy wycofania polskiej oświaty z programu „edukacji włączającej” (inkluzyjnej), która pod fałszywymi hasłami grupuje w oddziałach uczniów o skrajnie różnych możliwościach i potrzebach edukacyjnych. Szkodzi to zarówno dzieciom w normie rozwojowej, jak i wymagającym kształcenia specjalistycznego, a także zaprzepaszcza szanse rozwoju uczniów szczególnie uzdolnionych.
Protestujemy przeciwko ograniczaniu dostępności szkół specjalnych. Oczekujemy ich rozwoju i odpowiedniego finansowania. Sprzeciwiamy się czynieniu ze szkoły placówki opiekuńczo-terapeutycznej, która nie dba o dobro ucznia, a zaledwie o jego „dobrostan”. Nie zgadzamy się na zastępowanie nauczycieli rzeszą psychologów i pedagogów włączających ani na wprowadzanie w mury szkoły treningów i terapii.
V. Żądamy edukacji budowanej na wiedzy naukowej i doświadczeniu nauczycieli.
Chcemy restytucji polskiej pedagogiki ogólnej, dydaktyki i praktyk pedagogicznych. Chcemy stawiania nauczycielom wysokich wymagań, ale też wyzwolenia ich z biurokratycznych pęt, doceniania pracy i wzmacniania prestiżu. Oczekujemy umożliwienia nauczycielom skutecznego i adekwatnego oceniania postępów pracy ucznia oraz jego zachowania.
Uznajemy za niezbędne zabezpieczenie odpowiedniego statusu zawodowego i materialnego nauczycieli, z zachowaniem stosownego uelastycznienia przepisów, co pozwoliłoby dyrektorowi lub organowi prowadzącemu szkołę na prowadzenie efektywnej polityki płacowej i docenienie tych nauczycieli, którzy na to zasługują. Niech polska szkoła prawdziwie „nauczycielem stoi”!
VI. Żądamy przywrócenia polskiej oświacie suwerenności, szczególnie względem standardów narzucanych jej w ramach Unii Europejskiej i przez agendy ONZ.
Żądamy zaniechania wprowadzenia polskiej szkoły do „Europejskiego Obszaru Edukacji” i wycofania się władz z ponadnarodowych zobowiązań edukacyjnych, które ograniczają polską suwerenność oświatową oraz realną samorządność polskich szkół.
Sprzeciwiamy się finansowaniu polskiej edukacji ze środków pochodzących z zagranicznych funduszy UE i UNICEF, w tym opłacaniu organizacji studiów i szkoleń dla kadr oświatowych, powiązanemu z wdrażaniem w polskich szkołach ideologicznych, szkodliwych dla uczniów treści. Instytucjonalną korupcję uznajemy za główną przyczynę obniżania od szeregu lat poziomu kształcenia w Polsce i w Europie.
Sprzeciwiamy się ujednolicaniu polskich programów nauczania i polskiej organizacji kształcenia według ponadnarodowych wskazań i wzorców, czego przejawem są między innymi zmiany w podstawach programowych kształcenia. Nie chcemy powielania błędów tych państw, które, po doznanych porażkach, podejmują dziś próby uwolnienia szkół od skutków inkluzji oraz walczą o podniesienie poziomu kształcenia.
Apelujemy do polskich władz i polskich polityków: Przywróćcie szkołę Polakom i ich rodzinom! Zawróćcie z drogi transformacji szkolnictwa pod dyktando szkodliwych standardów narzucanych przez globalne instytucje oraz Unię Europejską! Prowadźcie suwerenną politykę oświatową Polski!
Koordynatorzy i Rada KROPS:
Hanna Dobrowolska, Ruch Ochrony Szkoły
Bartosz Kopczyński, Towarzystwo Wiedzy Społecznej w Toruniu
Agnieszka Pawlik-Regulska, Stowarzyszenie Nauczycieli i Pracowników Oświaty „Nauczyciele dla Wolności”
r.pr. Marek Puzio, Fundacja Instytut na rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris
Sebastian Zuber, Stowarzyszenie Serce Wolności
dr Zbigniew Barciński, Stowarzyszenie Pedagogów NATAN
Mirosława Chmielewicz, Centralna Diakonia Społeczna Ruchu Światło-Życie
Magdalena Czarnik, Stowarzyszenie Rodzice Chronią Dzieci
Jolanta Dobrzyńska, Ruch Ochrony Szkoły
mec. Jerzy Kwaśniewski, Fundacja Instytut na rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris
Marcin Perłowski, Centrum Życia i Rodziny
Sławomir Skiba, Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi
Przedstawiciele organizacji zrzeszonych w KROPS:
Katarzyna Marek, Wolni Orzesze
Grażyna Osadnik, Śląski Porządek
Magdalena Chmielewska, Stowarzyszenie Odpowiedzialny Gdańsk
Damian Prędota, Polskie Stowarzyszenie na rzecz Ochrony Środowiska i Praw Człowieka
Maria Gudro-Homicka, Stowarzyszenie Ambasadorów Dzieci i Młodzieży
Elżbieta Lachman, Polskie Forum Rodziców
Agata Rabsztyn, Podkarpackie Stowarzyszenie Wolni Jasło
Jakub Zgierski, Instytut Wiedzy Społecznej im. Krzysztofa Karonia
Magdalena Sztompka, Fundacja Outbox
Marek Grabowski, Fundacja Mamy i Taty
Antoni Buchała, Katolickie Stowarzyszenie Wychowawców
Arkadiusz Stelmach, Instytut Studiów Doktrynalnych
Natalia Tarczyńska, Fundacja Cegiełka Dla Wolności Słowa
Paweł Zdziarski, Stowarzyszenie „Wspólnota i Pamięć”
dr hab. Dorota Sienkiewicz, Polskie Stowarzyszenie Niezależnych Lekarzy i Naukowców
Paweł Jan Wieczorkiewicz, MUR Przytomnych Poznań
Andrzej Poneta, Wataha Głosu Obywatelskiego
Teresa Adamska, Stowarzyszenie Centrum Rozwoju imienia Eugeniusza Kwiatkowskiego z Łodzi
Julian Rose, Międzynarodowa Koalicja dla Ochrony Polskiej Wsi – ICPPC
Paweł Kuliński, Stowarzyszenie Bronimy Munduru dla Przyszłych Pokoleń
Janina Kościelny, Stowarzyszenie „Miłość i Odpowiedzialność” Oddział Przemyski
Adam Hareńczyk, Małopolski Bunt Droga do Wolności
Tomasz Wodniok, Stowarzyszenie Śląska Husaria
Paweł Januszek, Stowarzyszenie Głos Obywatelski Powiatu Opolskiego
Grażyna Bakunowicz, Instytut Myśli Pro-Life
dr Jaromir Kira, Inicjatywa Oddolna i Edukacyjna „Jestem Polakiem”
dr Maria Szonert-Binienda, Światowe Stowarzyszenie „Republika Polonia”
dr Mariusz Błochowiak, Fundacja Ordo Medicus
Alberto Lozano Platonoff, Odpowiedzialny Szczecin
Dominika Lozano Platonoff, Szczeciński Klub Kobiet
Ilona Zych, Stowarzyszenie Świadome Gryfice ’22
Witold Bedrejczuk, Polskie Stowarzyszenie Wolne Podkarpacie
Agnieszka Chrobak, Instytut Naturalnego Planowania Rodziny wg met. prof. J. Rötzera (INER)
Paweł Dankiewicz, Stowarzyszenie Nowa Polska Ponad Podziałami
Łucjan Sokołowski, Towarzystwo Katyńskie
Bogdan Hałucha, Zjednoczenie Konserwatywno-Narodowe Środowisk Patriotycznych okręgu
siedlecko-ostrołęckiego
Fundacja Pro Prawo do Życia Siedlce
Ogólnopolskie Stowarzyszenie Internowanych i Represjonowanych
Stowarzyszenie Patriotyczne Siedlce
Patrioci doliny Liwca
Stowarzyszenie Koliber Siedlce
Fundacja Rolnik Handluje – Region Siedlecko-Ostrołęcki
Zjednoczeni Siedlce, Łosice i okolice
płk dr inż. Leonard Kapiszewski, Federacja Stowarzyszeń Weteranów i Sukcesorów Walk
o Niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej
Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej Okręg Warszawa
Stowarzyszenie Społeczno-Kombatanckie Wolność i Niezawisłość
Związek Młodocianych Więźniów Politycznych lat 1944-1956 „Jaworzniacy”
Związek Ociemniałych Żołnierzy Rzeczypospolitej Polskiej
Ogólnokrajowy Związek Byłych Żołnierzy Konspiracyjnego Wojska Polskiego
Związek Więźniów Politycznych Okresu Komunistycznego
Stowarzyszenie Prawo do Prawdy
Narodowe Zjednoczenie Wojskowe Mazowsze-Północ
Stowarzyszenie Żołnierzy Batalionów Chłopskich Lublin
Stowarzyszenie Żołnierzy Armii Krajowej w Krakowie
Stowarzyszenie Historyczne Mazowsza Północnego.
Stowarzyszenie Wspólnota i Pamięć
Stowarzyszenie Grupa Historyczna Zgrupowanie Radosław
Okręg Warszawa 27 Wołyńskiej Dyw. Piechoty
Rada Pamięci Niepodległej Rzeczypospolitej Kampinoskiej
More here:
„Szkoła wiedzy – nie ideologii”. Apel organizacji społecznych do rządu i parlamentu
